1․ Ուրախ, ծիծաղելի խոսքերի աշխարհն է։Աշխարհի անունն է՝ Ծիծաղը կյանք է։ Այստեղ ապրում են փոքրիկ, ծիծաղելի պատմությունները։
Անցած տարի մենք ընտանիքով գնացել էինք ք․ Ջերմուկ հանգստանալու։ Մնացել ենք Ջերմուկ- Մոսկվա հյուրանոցում։ Այնտեղ շատ լավ էր։ Կային բուժման համար նախատեսված տարբեր սենյակներ։ Հյուրանոցում բացվել էր նաև մարզասրահ։ Ես ամեն առավոտ գնում էի այնտեղ և մարզվում։ Բայց մի օր, երբ ուզում էի մարզասրահ գնալ, պատահմամբ սխալ սենյակ մտա, որը մերսման սրահն էր։ Այդ պահին շփոթվեցի և դուրս եկա սենյակից։ Իրականում 12-րդ սենյակի փոխարեն մտել էի 16-րդ սենյակ։
2․-Քեզ դու՞ր է գալիս այս նոր խաղը:
-Ոչ, դա ինձ դուր չի գալիս:
-Կցանկանայի՞ր մեկնել Փարիզ:
-Այո, շատ-շատ կուզեի:
-Իսկ կուզեի՞ր, որ ընկերներդ էլ գային:
-Ինչ լավ կլիներ, եթե այդպես լիներ:
-Գնահատու՞մ ես մարդկանց մեջ բարությունն ու ազնվությունը:
-Այո, ինձ դուր են գալիս բնավորության այդ գծերը:
-Իսկ խաբեությու՞նն ու անշնորհակալությու՞նը:
-Ոչ, բնավորության այդ գծերը չեմ սիրում:
-Իսկ ինչպես ես պլանավորել անցկացնել արձակուրդներդ:
-Չգիտեմ, այդ հարցի մասին դեռ չեմ մտածել:
3․Գոմի առաստաղի գերանին ծիծեռնակը բույն էր դրել, ձագ էր հանել: Մի օր դաշտից գոմ խուժեց մի օձ և սկսեց դանդաղ շարժվել գերանն ի վեր, դեպի ծիծեռնակի բույնը: Ծիծեռնակ ծնողները ծղրտացին, և նրանց ծվծվոցի վրա հավաքվեցին հարևան ծիծեռնակները: Նրանք նետերի նման դուրս ու ներս սլանում էին, բայց օգուտ չկար օձը դանդաղ սողաց առաջ: Հանկարծ դրսից մի ծիծեռնակ ներս գալարվեց և սկսեց պտտվել օձի շուրջը: Նրա կտցին մի խոշոր, գորշականաչավուն իշախառանչ կար, որը շատ թունավոր բզեզ է: Այն իր սղոցով ոտքերն ու ճանկերը օդում սպառնագին շարժում էր : Օձը շարունկում էր դանդաղ մոտենալ բնին: Ծիծեռնակը հանկարծ հարձակվեց օձի վրա և կտուցի բզեզը մոտեցրեց օձի գլխին: Միջատն իր սարսափելի ճանկերով բռնեց օձին և իր առաջին ոտքերի սղոցները գործի դրեց: Օձը ցավից գալարվեց ու առաստաղից ցած ընկավ:
4․Սա ստերի աշխարհն է։ Անունը Ստաստան է։ Այստեղից են գալիս աշխարհի բոլոր ստերը։ Օրինակ, երբ դասերը չեն սովորում ասում են՝ տետրս տանն եմ մոռացել, կարդացել եմ, բայց չեմ հիշում, տանը հյուրեր կային։
5․Փոքրիկ տղան խռովել էր իր մայրիկից՝ պաղպաղակ չգնելու պատճառով։